عوامل مؤثر بر تعهد و تعلق کاری

دو پایه کلیدی برای تعهد و تعلق اصیل کارکنان باید وجود داشته باشند. اولی جنبه منطقی آن است که به درک کارکنان از نقشی که بر عهده دارند شامل جایگاه آن در کل سازمان و چگونگی همراستا شدن آن با اهداف سازمانی است. دومی هم به جنبه احساسی آن بر می گردد و شامل کارهایی می شود که بایستی برای چگونگی احساس فرد نسبت به سازمان انجام داد تا به کارمند احساسی در خصوص دستاوردهای شغل و چگونگی ارتباطشان با مدیر مهیا گردد.
این دو جنبه کلی باید به تعدادی از عوامل که سطوح تعهد و تعلق شغلی و سازمانی را تحت تأثیر قرار می دهند، شکسته شوند. این عوامل عبارتند از
ماهیت کار از جنبه جالب و چالش برانگیز بودن، مسئولیت، اختیارات و آزادی عمل داشتن، حیطه ای برای استفاده و توسعه مهارتها و توانمندی ها، مهیا بودن منابع مورد نیاز و فرصتهای پیشرفت تأثیرگذار است.
محیط کار که باید توانمند ساز و پشتیبانی کننده باشد. محیط توانمند ساز شامل فرآیندهای کاری، ابزارها و تسهیلات، شرایط فیزیکی و محیط پشتیبانی کننده شامل راضی کننده بودن سطح توازن کار و زندگی، تقاضاهای عاطفی بیش از حد نباشند، مراقبتهای بهداشتی و ایمنی، امنیت شغلی و نیازهای رشد فردی، جو سازمانی هستند.
کیفیت رهبری و مدیریت که نحوه طراحی شغل، نحوه تقسیم کار، میزان تفویض اختیار ، میزان فرصتهای دستیابی به اهداف و توسعه و بازخوردی که مهیا می شود از آن متأثر است.
فرصتهای رشد فردی، عاملی انگیزاننده است که مستقیماً روی تعهد و تعلق کارکنان تأثیر می گذارد.
فرصتهای مشارکت در امور؛ اگر صدای کارکنان شنیده شود، این فرصت به ایشان داده می شود که ایده هایشان را تزریق کرده و به آینده نگاه کرده و حس کنند که در حال مشارکت در امور هستند.
منبع: Armstrong,s Handbook of Strategic Human Resource Management
ترجمه: رایان راهبرد چابک
سایر مطالب مرتبط:
تعهد و توانمندی در پاداش نهایی
مدل وای فای در تعهد و تعلق سازمانی
تعهد و تعلق سازمانی به روش هی